Όταν η Γερμανία παραβίαζε τα πάντα

ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16-09-12

Η Ελλάδα μέχρι και πριν λίγες ημέρες ήταν ο μόνος στόχος στην Ευρωζώνη με συνεχή επικριτικά σχόλια από πολιτικούς και,συχνά,χυδαία σχόλια από ΜΜΕ.Πρωταγωνιστές οι Γερμανοί πολιτικοί και τα γερμανικά ΜΜΕ.Δεν ήσαν λίγοι που υποστήριξαν ότι η Ελλάδα,λόγω του μεγάλου δημοσιονομικού ελλείμματος δεν έπρεπε να γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη…

Προφανώς οι Γερμανοί αγνοούν την ιστορία τους ή την αποκρύπτουν.Ας τους τη θυμίσουμε…

Το 1996 η Γερμανία επέβαλε το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (Συνθήκη του Μάαστριχτ).Το 1998 –αποκάλυψε πρόσφατα το Σπίγκελ-σε υπόμνημα της Καγκελαρίας προς τον Κολ τονίζονταν ότι η συνεχής αύξηση του γερμανικού χρέους δημιουργεί «νομικό ζήτημα» διότι «η Συνθήκη του Μάαστριχτ παρέχει τη δυνατότητα κάποιας εξαίρεσης μόνο αν το επίπεδο του χρέους μειώνεται».

Ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ και ο υπουργός Οικονομικών-εμφανιζόμενος ως «πατέρας» του ευρώ και όψιμος υποστηρικτής της άποψης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να είναι στην Ευρωζώνη-επικαλέσθηκαν «ελαφρυντικές περιστάσεις»,υποστηρίζοντας ότι η αύξηση του χρέους οφείλεται στην επανένωση της Γερμανίας!Κατά το Σπίγκελ η γερμανική εξήγηση έγινε δεκτή με κατανόηση από τη Κομισιόν και τους Ευρωπαίους εταίρους.

Τα δημοσιονομικά προβλήματα των κρατών-μελών δεν έληξαν με τη σταδιακή είσοδο στην Ευρωζώνη,το 1999 και το 2000.Μετά το 2000,πολλές χώρες άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αυστηρή εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας.Το όριο του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν ανέφικτος στόχος ακόμη και για τις ισχυρές οικονομικά χώρες της Ευρώπης,όπως η Ιταλία και η Γερμανία.

Η Γερμανία αντιμετώπιζε αυξανόμενο πρόβλημα ανεργίας,μηδενικής ανάπτυξης και ανοδικής πορείας του δημοσιονομικού ελλείμματος.Ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ είχε ξεκινήσει το δεύτερο μισό του 2003 προσπάθειες να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι έπρεπε να χαλαρώσουν τις αυστηρές προϋποθέσεις του Συμφώνου Σταθερότητας!

Οι προσπάθειες του Σρέντερ απέδωσαν με τη σύμφωνη γνώμη της Γαλλίας.Το Σπίγκελ,που έχει μελετήσει την εσωτερική αλληλογραφία της περιόδου εκείνης παρατηρεί :«Από τη στιγμή που η δημοσιονομική πολιτική του Σρέντερ δεν μπορούσε να κοπεί στα μέτρα Συμφώνου Σταθερότητας,τότε το Σύμφωνο έπρεπε να κοπεί στα μέτρα των γερμανικών δημοσιονομικών».

Για μια ακόμη φορά,η Γερμανία είχε καταφέρει «προσαρμόσει» την ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική τα δικά της συμφέροντα.

Ισως αυτή την «ιστορία» να θυμάται ο συμπαθής Γκέρχαρντ Σρέντερ,ο οποίος συμπαρίσταται στη δύσκολη πορεία της χώρας για αποφύγει τη χρεοκοπία και να παραμείνει στην Ευρωζώνη.Η κυρία Μέρκε,και όχι μόνο, ακολουθεί το «δόγμα» ότι μόνο οι «Μεγάλοι» έχουν «δικαίωμα» να παραβιάζουν τις Συνθήκες ή να τις προσαρμόζουν στα δικά τους συμφέροντα.

Τι ζητεί σήμερα η Ελλάδα;Ο,τι πέτυχε η Γερμανία το 2005,τη «χαλάρωση των αυστηρών προϋποθέσεων του Συμφώνου Σταθερότητας» ή την επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής,πριν φθάσει στη δραματική εποχή της πείνας που έζησαν οι Ελληνες στην περίοδο της γερμανικής κατοχής.

Τα δύο προηγούμενα χρόνια ο ελληνικός λαός υπέστη μεγάλες θυσίες για τη δημοσιονομική προσαρμογή.Το 2009 το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 36,6 δις.ευρώ και το τέλος του 2011 μειώθηκε στα 19,6 δις.ευρώ,Βεβαίως πρέπει να μειωθεί και άλλο,αλλά όχι με τη περαιτέρω μείωση των χαμηλών αμοιβών και συντάξεων.Ούτε με τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων που προτείνουν οι «λογιστές» της τρόικας.

Ηλθε η ώρα για πολιτική μάχη σε ανώτατο επίπεδο …στο δρόμο που χάραξαν ο Κολ και ο Σρέντερ.